Als wij een arbeidsrechtkantoor zijn, hebben wij een “prestige”, al houden wij niet van die term, en kunnen wij het dus omschrijven als “winnen tegen elke prijs”. Het betekent echter niet dat een werkgever geen goed loon betaalt of geen kosten maakt om aan het werk te gaan. Integendeel, je moet “uitverkopen” d.w.z. waardevol blijven. Met andere woorden, eerlijke, zinloze ouderwetse waardevastheid. Uw diensten moeten altijd gelijk of hoger zijn dan de kosten om u in dienst te nemen. We geven wel goed juridisch advies.
Vraagt u zich af waarom we doen wat we doen? Er zijn ten minste vier belangrijke gebieden van ons werk waaraan wij veel tijd besteden – de bedrijfsvoering, de prestaties van de mensen die het werk doen, de manier waarop wij met cliënten omgaan en de juridische aspecten van het arbeidsrecht; dit betekent dat wij veel tijd besteden, soms veel te veel van onze tijd. De laatste jaren zijn wij ons door de school van de humanistische ethiek zeer bewust geworden van onze invloed op onze cliënten door wat wij doen. We worden geconfronteerd met de straling van onze elke activiteit. Neem al die collectieve zwaarte, en wat we doen, en doe het op zo’n manier dat je anderen programmeert om weer het spirituele, liefdevolle, mooie wezen te zijn dat je werkelijk bent. Probeer werkgever te zijn van een persoon, en je wordt gedwongen te zijn wat je werkelijk bent. Je kunt niet geven totdat je ontvangt, totdat je weer ontvangt, totdat je blijft geven, zul je het niet uithouden in de rol die je hebt aanvaard.
Hoe langer iemand voor je werkt, hoe langer het kan duren voordat je hem of haar ziet als de gloednieuwe, pur sang nieuwe mensen die je in zoverre bent. Wanneer je de sleepjas van het leven aantrekt, weet god wat je ophoudt te dragen dat we het zwarte pak noemen (gedomineerd door de belofte aan Jezus Christus dat we nooit zullen ophouden lief te hebben of dingen voor Hem te doen)-Dat verlangen om anderen lief te hebben en te dienen moet levend gehouden worden. Dit gebeurt door een voortdurend gesprek met God over wie je werkelijk bent – en verder.
Als u dat wilt doen, kunt u het uzelf bewijzen ten koste van een deel van uw tijd. Geld is een slecht substituut voor mensen. U kunt mensen met persoonlijke ervaring niet uitleggen hoe u uw hart, uw hart, uw hoop en uw dromen aan hen kunt veranderen. Hun ogen vertellen hun dat het niet kan, en zij zullen zich bij elke gelegenheid tegen u verzetten tegen de strategie die u hebt om hen van het tegendeel te overtuigen. Je zult je tot tranen toe inspannen om vervolgens tegen een gesloten muur op te lopen. Wat gebeurt er hier? Het verlangen om weer lief te hebben is op het tandvlees aan het slaan en waar hartstocht is wordt minder afgeleid. Dit is wat hij of zij doet. Het is ook hun realiteit. Velen van ons zijn op die plek geweest; sommigen van ons een paar keer. Wat het zo moeilijk maakt om van een persoon te houden, omdat we er ofwel geen reden voor zien, ofwel die persoon gewoonweg niet willen en zullen worden geraakt door ons hart voor hun welzijn. Het is als een hand die probeert de vingerafdrukken van een persoon tegen hem te keren om zijn voorspoed te vertragen.
Nadat wij onszelf met de hand op het hart hebben beloofd dat wat wij willen, zal komen, worden wij in het systeem gezogen dat zegt dat preëxistente voorwaarden en wijzigingen in de gezondheid van het schip anders goed voor ons zijn. Dit is niet zo. We kunnen het verleden niet veranderen. Wat we wel kunnen doen is het licht van het heden veranderen dat we zien in de relatie tussen twee mensen. Wij zijn machteloos om iemands leven te veranderen, maar wij zijn, zo zeggen zij, machtig om licht te zien in dezelfde situatie als wij dat willen. Door op te treden als de nieuwe persoon in wie we weten dat we elke dag kunnen leven, leren we het te veranderen. Wij zullen de loten zijn die een baan aan mijn universiteit aanvaarden die me brokken betaalt, voor het geval er op de een of andere manier dingen gebeuren om mijn vooruitgang hier aan de universiteit te stoppen, waar we ernaar moeten streven af te studeren en ons ergens te vestigen. De gedachte dat deze economische situatie niet verandert als Precipice Instinct maar kan worden tegengehouden is verontrustend. De alternatieven die dat inhoudt kunnen werkelijkheid worden, zoals een autocratisch regime waar iemand de instructies moet uitvoeren voor het welzijn van het volk. Dit is waarschijnlijker dan de heerlijke gedachte dat we ons nergens zorgen over hoeven te maken, of de prachtige extra inkomensmogelijkheid van een erkende erkenning.
De sleutel daartoe is te weten dat deze dingen hier al eerder zijn gebeurd en hier weer zullen gebeuren. Wij zijn hier in deze hoek tegen de gevestigde patronen van het leven. Wij zijn de stille toeschouwers van wat anderen doen om een grotere morgen te bevorderen. Door te proberen deze manier van leven aan te trekken, niet door onze geestelijke kracht, maar door ons te richten op onze eigen gemanifesteerde hartenwensen, kunnen we groeien door deze ervaring.